Ang saligang batas ng Pilipinas

Ang ating saligang batas ay tunay na maganda at mahusay sapagkat kaniya itong kinikilala ang lahat ng mamayan, kanilang karapatan ay kanya itong tinitiyak. Sa lahat ng saligang batas sa mundo, ang tanging saligang batas natin ang kakaaiba. sapagkat di lamang niya kinikilala at ginagarantiya ang mga maliliit na mamamayang Pilipino, binibigyan pa niya ito ng kapangyarihan na maipakita ang kanilang lakas sa kongreso sa pamamagitan ng pagkilala sa kanilang tagapamagitan sa kongreso.
Kaya ang kasalukuyang saligang batas ay marapat na manatili sa kanyang pagkakagawa lalung lalo na sa uri ng pamahalaan kanyang itinakda. Kung mayroon pang dapat rebisahin o amyendahan, ito ay ang sistema sa pagpili ng ating mga senador. Upang sa gayun ay mapakita nitong lubos na kanyang kinikilala ang lahat ng mamayan na di tinitingnan ang bilang o geograpiyang kanyang nasasakupan.
Ang pagpapalit sa kasalukuyang saligang batas ay di nararapat, lalo na di ito naayon sa kasysayan at kaisipan ng mgamamayang Pilipino. Isinilang bansa at ang mga Pilipino na kakambal na kapangyarihan, ito ay ang malayang makapili ng kanilang pangulo, ito dapat isaisip ng mga politiko. Kaya di naging matagumpay ang parliyamentong pamahalaan na itinatag ng saligang batas ng pamahalaang Marcos sapagkat di iyon nababagay sa kaisipan at kagalingan ng mga mamamayang Pilipino. Totoo na ang Parliyamentong Pamamahala ay maganda ngunit di sa sambayanang Pilipino. kaya dapat ay iwaksi na sa isipan ng mga politiko ang baguhin ang nakatalagang saligang batas.
Maraming mahuhusay at magagaling na politiko ngunit sila ay di kilala, sapagkat di sila yaong politikong nagtatago sa saya ng media, Sila ay nasa mga probinsya. Sila ay di sumasali sa Pambansang halalan sapagkat wala silang tustusan ang malawak at magastos na kampanya, kaya sila ay nagkakasyana lamang sa mga probinsyang ginagalawan. Gusto man nilang iambag ang kanilang galing para sa ikahuhusay ng bansa, ito ay kanilang di magawa dahil sa magastos at mahal na halalang pambansa. Kaya yaong may pera na lamang ang nakakasali sa halalang pambansa, kung mayroon mang sasali dito, tiyak ay matatalo sapagkat wala ang mga ito ng kakayahan makapangampanya at makapg ikot sa buong bansa. Ang isa pa ay di nila kayang tustusan ang mahal at magastos na pabalisidad. Di tulad ng mga mayayamang politiko, na kahit walang kakayahang mamuno ng bansa, dahil sa kanilang salaping pantustos at kakayahang magbayad para magkaroon sila ng magandang pablisidad kaya sila ay nananalo. kaya tuloy pati media imbes na maging kaakbay ng mga mamamayan ay nagiging bahagi pa ito upang paghiwalayin ang sambayanan. Dahil sa kanilang kapangyarihan, imbes na tulungan ang bayan at ang sambayanan, sila ay nagiging punyal pa para hiwain ang pulso at pagkakaisa ng bayan at kanyang nasasakupan.
Mainam siguro upang makilala ang mga mahuhusay na politiko na ang tanging mithi ay ang pagsilbihan ang baya, siguro marapat na amyendahan ang saligang batas sa sisteman pagpili ng ating mga senador. Ito ay upang ganap namasabing ang saligang batas natin ay tunay na kumikilala at nagbibigay kapangyarihan sa lahat, mayaman man o mahirap ay binibigyan niya ito ng puwang sa pulitika upang makasali ang mga ito. At higit sa lahat nakakatiyak na ang lahat ay nabibigyan ng tamang tagapamagitan sa paggawa ng ating mga batas. At pati ang ating mga kababayang Muslim ay malaya din silang makapili ng kanilang tagapamagitan sa senado.
Makakapili na ng senador, ang lahat makakatitiyak pa na di magastos at mabilis ang magiging bilangan kung ang paraan ng pagpili ng mga senador ay sa bawat rehiyon magmumula. Ang isa pang mainam nito ang lahat ng senador ay tiyak na magmumula sa lahat ng bahagi ng bansa at di magmumula lahat sa Metro Manila o sa Luzon.
Mainam siguro kung sa bawat rehiyon ay magkakaroon ng 2 senador. ang NCR ay 2 din, ARMM ay 2 din, at ang CAR ay may dalawa din. Kung mayroon tayong 12 rehiyon at tatlong iba pang rehiyon, pipili tayo ng 30 senador. ang 15 ay pipiliin sa midterm election at 15 naman ay pipiliin kasabay ng halalang pampanguluhan. Sa halip na pipiliin silang Nasyunal, ito ay pipiliin na lamang sa baawat rehiyon. Sa gayun ang senador nakandidato sa rehiyong yaon, ay sa nasabing rehiyon lang siya mangangampanya at di na niya kailangaan pang mangampanya sa buong bansa. Ang isa pang kagandahan nito, ang mga Comelec sa bawat rehiyon ay tiyak na magtatrabaho, di tulad ng kasalukuyang sistema ng bilangan sa senado ang punong tanggapan pa ng comelec ang siyang nangangasiwa ng bilangan at ang mga regional comelec opisyal ay tagamasid lamang sila. mainam na sila ay magtrabaho din sa bilangan at bilangin nila ang mga boto ng mga naglalabang senador sa bawat rehiyon.
Kapag naging ganito ang sistema ng pagpili sa Senador, tiyak na mawawala na ang media grandstanding ng mga politiko, at higit sa lahat makakapili na tayo ng mahusay na Mambabatas sa mataas na kapulungan, na kahit iba iba pa ang kanilang partidong sinasamahan, maliit man o malaki ay may tsansa iton manalo At higit na maganda pa dito ay mache check at mababalanse talaga ang pamahalaan.
Sana maaisip ito ng ating mga mambabatas. Di kailangan palitan ang uri ng pamahalaan ng Pilipinas. At di na rin kailangan pang gawing Federalismo ang bayan, ang tanging kailangan natin ay ayusin at itama ang sistema sa pagpili ng mga mambabatas natin lalo na sa Senado upang ang lahat ay mabigyan ng tamang pagkilala na tulad mangyari ng saligang batas sa kasalukuyan, ito ay ang bigyan ng sapat naa kapangyarihan maging ang maliliit na mamayan.