Si Judas Iscariote at ang mga Pilipinong Pari

Minsan sa akin pagbabasa ng bibliya, aking napagtuunan ng pansin, ang isang apostol ni Jesus, na si Judas Iscariote, Isa siya sa mga apostol ni Jesus na bata, matalino, at may kahusayan sa pakikipag usap at talastasan. Bagamat batid na ni Jesus kung ano ang kanyang magiging parte sa buhay nito ay inanyayahan pa din siya ni jesus bilang isa sa kanyang mga apostol. Ang pinakasukdulan ng kanyang pagkakakilanlan sa bibliya ay ang kanyang pagbebenta kay Jesus sa mga Punong Pariseo noon. Na kung saan kanilang kinikilala si Jesus bilang isang rebeldeng nagnanais na ibagsak ang pamahalaan noon. Ngunit batid nila na di naman talaga ang nasa isip nilang yaon kundi ang nanganganib nilang relihiyong kinikilala. Sa madali't salita ayaw nilang mawala ang kanilang kinayayapitang puwesto sa kanilang relihiyon noong mga panahong iyon.

Anong dahilan bakit nagawa ni Judas ang mga bagay na yaon samantalang nakikita naman niya ang mga milagro at lakas na pananampalataya ni Jesus sa Ama. Na kung saan sa lahat ng Milagrong ginawa ni Jesus ay isa siya sa mga saksing di pinagkaitan ni minsan. Sa anong dahilan kaya ang nasa isip niya noon at bakit ganun na lamang katampalasan ang kanyang ginawa. Oo batid natin na buhay niya ang ipinalit niya sa pagiging sinungaling at pagbenta niya kay Jesus sa mga puno ng relihiyong namamayani sa panahong yaon. Ano kaya talaga ang malalim na dahilan?

Sa aking pagbabasa, at pag aanalisa, iisa ang pumapasok sa aking isipan noong binabasa ko ang bibliya, maging nang isinusulat ko ang ang sanaysay na ito. Kulang ang pananalig nito sa kanyang sinasamahan, sapagkat nang mga paanahong yaon, isa siyang bata, may aking katalinuhan, at kahusayan sa pakikpagtalastasan, kaya marahil nawalan siya ng pananampalataya kay Jesus dahil marahil sa taglay niyang kagalingan. Ito marahil ang nagtulak sa kanya para ibenta si Jesus kapalit ng tatlumpong pirasong pilak. Marahil dahil sa di mapagmataas at mapagpakumbaba ang Panginoong Jesus, ito marahil ang nagtulak kay Judas, sapagkat marahil sa isip niya, na ang pinuno ay di dapat nagpapakumbaba at nagpapaalipin sa mga alipin kaya marahil naisip niyang ipagpalit si Jesus sa kaunting pilak mula sa mga Pariseo.

Ang kanyang kawalan ng tiwala at pananampalataya ang marahil na dahilan kaya niya nagawa ito. Sapagkat kung siya aay may malakas na pananalig at tiwala kay Jesus, maraahil di niya gagawin yaon. Ano sa inyong pwede pang maging palagay?

Ang mga Pilipinong Pari sa Pilipinas ay tunay na makikitang nakikihalubilo sa mga usaping pangkomunidad. Nakakatuwa sapagkat di lamang nila isinesentro ang kanilang sarili sa pagiging pari ng simbahan katoliko, mapapansin silang nakikisalamuha maging sa usaping pampamahalaan. Nakakagalak sapagkat di lamang sa salita na Diyos sila nag aambag sa pananampalataya ng mga Pilpino kundi pati sa kanilang kabuhayan at pamumuhay.

Sa mabilis na pag uunawa lahat aay kanilang ginagalawan. Sabagay di nga naman nila hahayan na mabulid sa dilim ang kanilang mga nasasakupan. Sino nga naman ang hahayan mong mamuhay sa kasalanan at kadiliman ang iyong mga mananampalataya, gayun iyon ang itinakda ng langit, ay ang pamunuan ang mga mamayan sa pagkilala at palakasin ang pananalig sa Diyos na siyang lumikha.

Ngunit sa paglipas ng panahon, mukhang nalilihis na rinang ibang Pilipinong pari, katulad ni Judas nagkukulang na rin ang kanilang pananalig sa Diyos na lumikha. Di na rin yata sila naniniwala sa Milagro ng langit o sadyang nahatak na sila ng kalaban ng Diyos at sila na din ay nahatk na sa Dilim.

Natatandaan ko pa ang sabi ng Lola ko tungkol sa kasabihan sa mga kapampangan. Na kapag mayroon daw isang miyembro ng pamilya ang naglilingkod sa Diyos, iyon ay isang malaking swerte, kasi raw may isa ng miyembro ng pamilya ang nagdarasal sa kanila na upang sila ay maligtas. Kaya tuwang tuwa sila kapag may miyembro ng pamilya ang nagpari o nagmadre. Pakiramdam kasi ng pamilya na isa ang lipi nila ang nagugustuhan ng langit. Kaya kapag may miyembro ng pamilya ang naglilingkod sa Diyos, lahat sila ay nagagalak at nagbubunyi.

Pero nitong nagdaang eleksiyon, mukhang nabago ang pananaw nilang yaon, ano kaya ang dahilan at hiyaan nilang ang anak ng kapampangan ay iwan sumandali ang paglilingkod sa Diyos ng dahil sa kawalan ng pananalig? Nakausap ko ang ilang mga kaibigan ko sa Pampanga at natanong ko sila tungkol sa kanilang bagong Gobernador, Karamihan sa kanila natutuwa kasi baka sakali raw ay magbago ang uri ng pamamahala sa kaanilang probinsya kung Pari ang mamumuno sa kanilang probinsya. Sabagay naisip ko na ang lahat ng Pilipino ay may karapatang mamuno kapag siya ang pinili ng taumbayan. Lalo na at may kakayahan itong mamuno ay talaga namang may mabuting hangarin sa bayan. Bigla kong naalala ang nabasa ko tungkol sa saligang Batas natin na kung saan meron nakasaad doon ang paghihiwalay ng simbahan sa pamahalaan. Sumagot ang isa sa mga kaibigan ko na nag "leave" naman daw muna sa pagpapari ang kanilang bagong Gobernador. Dito lalong dumami ang aking mga taong sa aking mga kaibigan. na kung saan di naman pwesto sa Gobyerno ang kaniyang iniwan na kung saan na pwedeng mag leave muna sa kanilang trabho sa Gobyerno upang sila ay makasali sa Eleksiyon, na tulad ng mga kawani ng pamahalaan na gustong kumandidato. May isa pang tanong ang siyang lalong nakapanghilakbot sa aking isipan, na ang isang alagad pala ng simbahan ay kayang iwanan ang Diyos Ama sa pagkalat ng kanyang mabutihing balita sa kanyang mananampalataya. Nang dahil lamang sa disgusto sa kasalukuyang namumuno ay nakayang iawanan ang itinakdang gawain na iniataang sa kanya ng langit. Marahil nakalimutan niya o di nabasa ang isang talata sa sa bibliya na kung saan tinanong si Jesus kung tungkol sa nagongolekta ng buwis. Ang mga mamayan noon marahil ay marami din ang may disgusto sa namamahala noon kaya nila natanong si Jesus. Kumuha ng isang pilak si Jesus at tinanong niya ang mga tao kung kanino larawan aang nasa pilak na tangan niya. Sumagot ang mga tao na larawan ni Ceasar. Kaya ang isinagot ni Jesus, ay ibigay ang kay Ceasar at ang ibigay ang paraa sa Ama. nakalimutan kaya ng mga Pilipinong Pari ang Mabuting Balitang ito at sila na ngayon ay nakukuha nilang iwan at huwag ibigay ang para sa Ama kundi sumama na rin sila kay Ceasar?Kawalan kaya ng pananalig sa Diyos kaya sila ay nakikisali na rin sa pamamahala ng Gobyerno ? kahit ang kanilang iiwan sumandali ay ang dakilang paggawa nila para sa ikalalakas ng pananalig sa Diyos ng mga tao?
Huwag naman sana, pag nagkataon, mawawalan na nang tagaakay ang mga Pilipinong nangangailangan ng gabay tungo sa kagustuhang mangyari ng Dakilang Lumikha, Sana makaunawa sila sapagkat nakakalungkot, nakukuha nilang iwan ang Dakilang pastol dahil sa kawalan ng pananalig, Huwag sanang tuluyang mabulag ang mga tagaakay, sapagkat di pwedeng maging tagaakay ng bulag ang isang bulag.